Help mijn zegelring kwijt

Help mijn zegelring kwijt.

Help mijn zegelring kwijt. Deze hulpvraag kwam donderdag binnen via ons “Help me” online-formulier.
Ingevuld door een meneer die tijdens het planten van een laurierhaag waarschijnlijk daarbij zijn dierbare zegelring was kwijtgeraakt.

Ik, Gijsbert,  neem dus zoals gebruikelijk contact op met de beste man, na wat vragen te hebben gesteld om bepaalde opties om de ring zelf nog te vinden.
De conclusie is dat Ger onze hulp nodig heeft.
Want de handschoenen die hij had gedragen konden we uitsluiten, net als werkbroek ,wasbak, dashboardkastje, jaszakken enzovoorts.

De hulpvraag aangenomen en uitgezet in onze groepsapp voor opdrachten.
Maar aangezien Wanroij vrij kort in mijn regio is besloten om deze zelf te gaan zoeken.
Er was een aardig stuk laurierhaag gezet met daar bij een ijzeren erf afscheiding bij een stacaravan van zijn ex-vrouw, waar verder de relatie vriendschappelijk goed is.
Toestemming van Camping/ Vakantiepark de Bergen te Wanroij was inmiddels ook al geregeld.

Zoektocht naar de verloren zegelring.

Vrijdagmiddag 14:00 afgesproken en op het park aangekomen word ik hartelijk ontvangen door twee jongedames van de receptie.
Die wensen me ook meteen succes bij het zoeken, “hopelijk vind je hem voor die man”, zeggen ze beide.
“We gaan ons best weer doen”, geef ik aan.
Zoekend naar de betreffende locatie kom ik nog een medewerker tegen “Ooh ga je die man van bij de Grutto helpen, succes”.
Oké top, iedereen is op de hoogte en begaand met de parkgasten, mooi.
Na de plek gevonden te hebben, kennis gemaakt met de man van de kwijtgeraakte zegelring.

Ik bekijk de situatie even goed en schat de situatie al in dat het waarschijnlijk lastig gaat worden met de metaaldetector i.v.m. de struiken kort op elkaar geplant staan.
Daar past de Coil (zoekschotel van mijn metaaldetector) niet tussen, dus dat wordt waarschijnlijk op de knieën en met de handdetector ( pinpointer) prikken en zoeken.

Na eerst de grote vlakke met gras aan één zijde de struiken gecheckt te hebben ga ik naar de andere zijde van dat stuk haag.
Ook daar even kort stukje met detector geprobeerd, maar vanwege ijzeren paaltjes schiet dat niet echt op.
Dus inderdaad op de knieën en met de handdetector pinpointer aan de slag.

Waar ligt die kwijtgeraakte zegelring.

Na de nodige spijkers stukjes draad en andere rommeltjes weggehaald te hebben nog steeds geen gouden zegelring.
Ik merk en zie aan de man die bezig is met overtollige zand weg te halen dat zijn hoop op terug vinden ver weg aan het zakken is.
Want ja, hij hoort steeds de piepjes van de pinpointer en geen bevestiging van yes ik heb uw zegelring.

Na weer enkele meter af te checken krijg ik weer een vaag signaal op de pinpointer.
Oké, het zit dieper maar ook in de buurt van zo’n ijzeren paaltje.
Na wat met de hand weggraven van zand worden de signalen steeds duidelijker, maar ook steeds meer onder ergens bij de wortels.
Na weer een hand vol zand weg te halen ga ik weer hand vol pakken en voel iets hards van vorm.

Friemelen in het zand en ik voel de zegelring.

Ik voel eens beter, friemel wat overtollig zand weg en ja, ik voel de vorm van een ring.
Vanwege de bladeren, zand en dergelijke zie ik amper dat het de ring is, maar toch genoeg dat het mij bevestigt dat dit de zegelring moet zijn.
Ik zeg tegen de man “is het mogelijk om zo even een bakkie koffie te drinken?”.
Waarop hij me beetje verbaasd aankijkt en ik hem ziet denken wat een rare vraag.
Hij zegt “ja dat kan, moet ik even wat pakken en zo”.
Top denk ik.

Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en zeg tegen hem “even beetje licht nodig”.
Ik maak dus een foto waarop de zegelring klein beetje te zien is., ik sta op en laat hem de foto zien.

Hij heeft het nog steeds niet door dat ik de ring dus gevonden heb.

De zegelring terug aan zijn vinger.

Ik wil hem niet langer in ongewisse laten en loop naar de plek en pak de zegelring uit de grond en overhandigd de ring weer terug aan de man.
Hij kijkt me heel verbaasd en overdonderd aan, poetst hem snel af en steekt zijn zegelring direct aan zijn vinger.
Hij kijkt me aan en wilt wat zeggen maar schiet vol, overmand door zijn ingehouden emoties, ja, dan wordt ik natuurlijk ook weer geraakt.

Kippenvel en emoties borrelen dan ook naar boven, maar dat is dus wat dit werk zo mooi maakt.
Goh, zegt hij “ik schiet er vol van, niet gedacht dat het me zo emotioneel zou raken”.
Ik zeg tegen hem “ga even rustig tot rust komen en verwerk het even op uw manier, dan drinken we dadelijk even lekker een verdiend bakkie koffie.

Tijdens het tafelgesprek en zijn verhaal achter de zegelring te horen hebben gekregen snapte ik zeer goed dat het hem zo raakte.
Zo heeft elke sieraad zijn eigen verhaal.
Het  enne mooi, het andere  weer verdrietig, maar dat we als stichting gevonden-verloren.nl in elk verhaal iets kunnen betekenen maakt elk verhaal uniek op zijn eigen manier.

Dat drijft onze als vrijwilligers om elk verloren item proberen terug te willen vinden.
Bij deze ook bedankt voor de medewerking van Vakantiepark De Bergen te Wanroij  en Detectorplaza Uden voor het doorverwijzen van dezen heer naar onze stichting gevonden-verloren.nl

De reactie van Ger van Cleef.

Ik had me er mentaal op voorbereid dat de ring niet meer gevonden zou kunnen worden om niet nóg een keer teleurgesteld te raken.
En toe u hem ineens gevonden had, was ik dus inderdaad flink geëmotioneerd.
Ik ben nu nog steeds héél blij, óók met dat ik uw hulp ingeroepen heb.
Die ringverkleiners ga ik zeker aanschaffen!

Nogmaals heel hartelijk bedankt voor uw werk.
Ik zal uw stichting zéker in mijn omgeving aanbevelen als zich een situatie voordoet die daarom vraagt.
Met hartelijke groeten,

Ger van Cleef