Een weekend in Durbuy

Met vier bevriende koppels waren we een weekend in Durbuy.
Op zaterdag 9 september besloten we een kajak tocht te maken in de Ourthe, 8 km of te wel een goede 2,5uur varen.
Ikzelf had dit wel al een paar keer gedaan maar mijn vrouw, met wie ik op 17 mei van dit jaar getrouwd was, nog nooit.

Met dit warme weer was het natuurlijk leuk op het water al was de stand van het water op sommige plaatsen toch wel erg laag.
Na weer een keer vast zitten, uit de kajak gaan en er terug inkruipen sloeg onze kajak een eerste keer om.

Geholpen door onze vrienden zette we onze tocht verder en niet veel later gebeurde het opnieuw.
Dit keer echter riep mijn vrouw meteen dat ze haar trouwring was verloren.
Ik vroeg meteen of ze zeker was dat het niet daarvoor gebeurde maar ze zei meteen nee ik heb het gevoeld dat hij uitging.

In de Ourthe, in Durbuy zoeken naar de trouwring.

Overal was het ondiep maar waar me omsloegen stond het water tot aan ons midden en was er een heel sterke stroming.
Er was nog 1 bevriend koppel bij ons en samen hebben we tevergeefs een half uur gezocht.
Mijn vrouw was op dat moment ontroostbaar.
Ik zei dat we wel een nieuwe ring zouden laten maken, maar die zou niet dezelfde zijn vertelde ze me.

Die avond besloten onze vrienden om nog eens terug te gaan zondagochtend om samen te zoeken.
Ik wist echter dat de kans heel klein zou zijn om hem te vinden.
Die ochtend was ik wat op zoek naar hoe we de meeste slaagkansen zouden hebben.
Zo kwam ik op de website van gevonden-verloren.be, een organisatie van vrijwilligers die ons zou kunnen helpen.
Ik las een artikel van hoe iemand in de Semois zijn trouwring verloor en hoe die werd teruggevonden.
Meteen vulde ik een formulier in op de website.

Gevonden-verloren.be komt vandaag nog helpen in Durbuy.

Rond 11u een eerste bericht van de organisatie dat ze ons waarschijnlijk wel zouden kunnen helpen.
Zelfs deze dag zelf nog en dat een vrijwilliger me nog zou bellen.
Ondertussen waren we met de vrienden nog eens gaan zoeken.
Hoewel het water redelijk helder was, hebben we na een uurtje zoeken het opgegeven.
Op het diepste punt was de stroming te sterk om echt iets te zien laat staan de ring op de bodem op te rapen.

We dachten ook dat door de stroming de ring zou zijn meegenomen zijn.

Toen we bijna terug aan de auto waren belde vrijwilliger Danny mij op met de vraag of het okay was om tegen 16u nog af te komen.
We zouden enkel zijn vervoerskosten moeten betalen.
Gezien onze planning sowieso was om tot 18u te blijven gingen we akkoord met het voorstel.
Hij achtte ook de slaagkansen hoog om hem te vinden gezien we zeker waren van de locatie.

Vrijwilliger Danny komt aan in Durbuy en gaat te water

Om 15u45 was Danny op de locatie, het was wel nog een 20 minuten stappen tot waar we de ring waren verloren.
Danny scande ook even mijn ring met zijn metaaldetector zo had hij een goed idee van de waarde die de ring op zijn metaaldetector zou aangeven.
Hij verzekerde ons ook dat de ring niet zou meegenomen zijn door de stroming.
We waren nog geen 5 minuten in het water toen Danny aangaf dat hij dacht de ring gevonden te hebben.
Hij lag inderdaad op een plaats met veel stroming wat het moeilijk zou maken de ring op te rapen.

Hij wou dan ook eerst nog even de locatie er rond bekijken, maar daar vond hij niet meteen iets.
Terug naar de het punt dus waar hij het signaal oppikte.
Gelukkig kon Danny zich daar aan de wortel van een boom vasthouden terwijl hij door de knieën ging om zo bijna volledig onder te gaan.

Gevonden-verloren doet het gewoon.

Met een kleinere detector en een paar keer op de boden te grabbelen kwam zijn hand boven.

Ik zag meteen dat hij de ring vast had.
Mijn vrouw was in extase!
Ze dacht eerst dat ik een grapje maakte toen ik riep dat hij gevonden was.

Ik wil alvast iedereen bij gevonden-verloren, maar vooral Danny, bedanken om de dag zelf nog te willen langs komen en ons te helpen.
Jullie mogen er zeker van zijn dat wij reclame maken voor jullie organisatie, maar ergens hopen we jullie nooit meer te moeten contacteren!