Duiken in Amsterdam altijd een feestje.

Duiken in Amsterdam altijd een feestje, vandaag gaan we duiken naar een trouwring.
Ik, Martin, ontving een bericht dat tijdens het schoonmaken van een tuinstijl de trouwring bij de eigen vlonder zo het water in floepte.
We bellen op na een geslaagde klus in Utrecht en vertellen dat we (Martin en Peter) eraan komen.
De verbazing is groot, nu al superblij. Natuurlijk.

We komen aan en gaan eerst de situatie bekijken.

We krijgen een kopje koffie aangeboden en die slaan we natuurlijk niet af.
Maar dit was geen koffie dit was een bakkie genot.

Duiken in Amsterdam vlakbij pizzeria De Klaproos

We staan bij de steiger en ik kijk naar links en daar zie ik mijn favoriete spot in Amsterdam, pizzeria de Klaproos.
Helaas is die nog gesloten, maar hier hebben we al veel successen geboekt, dit water is op ons lijf geschreven.

Oppassen !!!

Omdat de tuin en de steiger alleen maar te bereiken is door de woning zijn we een beetje bang om de boel vies te maken na de laatste klus.
We overleggen met de eigenaar en besluiten om de woning door te lopen direct met alle duikspullen om.
Alle spullen worden aan de kant geschoven en het was geen probleem, we mogen zo doorlopen met duikpak en al.

Alle spullen liggen klaar en ik kan gaan duiken.

Een mooi water in een oud industrieel gebied, het ijzer valt mee en met de pinpointer is alles zo opgeruimd.
Maar dan twee plekken met heel veel troep, daar zou hij dan moeten gaan liggen want de rest is schoon.
Met de Minelab Excalibur II metaaldetector, krijg ik 2 hits.
Op de eerste locatie haal ik een oude ijzeren schaal het water uit met daarin wat koperen spulletjes, maar helaas nog geen trouwring.

Duiken, snoeken en de trouwring

Opnieuw naar beneden en we krijgen een beetje zicht.
Op het moment dat er dan een snoek achter een vis aan schiet is het volledige zicht weer verdwenen.
Doordat de pinpointer continu signaal af geven door het grote ijzer besluit ik met mijn hand kleine stukjes zand weg te vegen.
In een deel zand blijft het piepen.
Ik voel wat en ineens heb ik een ring in mijn hand.
Het is dat ik op 3 m diepte ligt anders hadden ze me vast boven kunnen horen van het gillen.
Wat blijft dit gevoel magisch op de bodem al weten dat je straks op de kant iemand heel gelukkig gaat maken.

Ik kom boven, Ik zie het gezicht, ja het is er weer één, iemand met een glimlach van oor tot oor.

En niet alleen hij maar bij iedereen die aanwezig is.

Snel de spullen opruimen en dan zijn we klaar voor vandaag.
Morgen weer een? Nee nu nemen we even rust. Althans wij twee.
Maar de rest van onze vrijwilligers gaan door, zie de rest van de verslagen maar.
Wij tweeën nemen even een dagje rust.
Stichting gevonden-verloren doet het gewoon.