Een vondst met een mooi verhaal in Massenhoven

Op zondag 6 september gingen mijn man en ik een stukje varen op het Albertkanaal.
De boot hadden we vanuit Spanje meegenomen, om hier in België ook wat te kunnen genieten van het varen.
Echter zondag ging het fout, bij het aanmeren van de boot wilde ik het touw nemen en vloog mijn trouwring van mijn vinger het water in.
Het was zo’n

speciaal moment want het leek een slow-motion film.
Ik had het touw vast en ondertussen zag ik de ring vliegen in de lucht om dan met een boog neer te komen in het water vlak naast de boot.
Nu zijn we al wel, het één en ander gewoon dat het water in valt: zoals een zonnebril, een pet of een handdoek, maar mijn trouwring dat had ik nooit verwacht.
We zochten onmiddellijk hulp, maar wisten dat de kans heel klein was, dat we de ring terug zouden vinden.
De jachthaven in Massenhoven is immers zo groot en iets dat het kanaal in gaat, naar waar drijft dit verder of hoe diep zakt het in de bodem.
Op maandag kwam de eerste duiker vol goede moed zoeken.
Echter na een uurtje, moest hij het opgeven en we waren zo teleurgesteld, maar opgeven staat niet in onze woordenboek.
Dus zochten we een duiker met een metaaldetector.
Deze kwam woensdag vol goede moed zoeken, echter ook deze keer zonder resultaat.
Mijn man Marco en ik waren zo ontmoedigd.

Toen kregen we het beste advies ooit, neem contact op met gevonden-verloren

Iemand gaf ons de raad om Geert Van Hoof van VZW verloren gevonden te contacteren.

Gisteren om 17 uur ging Marco met een klein hartje naar de jachthaven, zou het misschien toch.
We wisten dat het een uur of 3 à 4 kon duren.
Geert was al aanwezig.
Hij duikt een paar keer op en neer, en zei dat het niet gemakkelijk ging worden.
Samen met Robbe en Danny zijn ze wel positief gestemd.
Ook Danny zocht mee als duiker.
Robbe was de kantwacht en wacht vol spanning net als ieder ander bovenwater.

Geef me maar een Bicky Burger

Maar nog geen half uur later ziet Marco Geert plots terug boven komen en Geert zei al lachend: “geef me maar een Bicky Burger”.
Vol ongeloof zag Marco de ring aan zijn vinger hangen!
Ik stond ondertussen klaar om naar Massenhoven te rijden toen ik een enthousiast telefoontje kreeg: “ze hebben hem”!
Ik kon mijn tranen niet tegen houden.
Zo gelukkig waren we.

De ring heeft voor ons een grote emotionele waarde.
We zijn erg jong getrouwd en hadden toen de middelen niet om op huwelijksreis te gaan, ook een aanzoek was er niet geweest.
In 2013 waren we 30 jaar getrouwd, tijd om onze huwelijksbelofte te hernieuwen vonden we.
We reisden naar de Malediven naar hotel Velassaru, waar we onze huwelijksbelofte hernieuwde.
Op 23 april 2013 vroeg Marco me op het terras van onze waterbungalow, en daar ging hij op zijn knie, met de prachtige ring en vroeg hij of ik met hem terug wilde trouwen.
We hebben van deze reis zo genoten.

De ceremonie was heel speciaal; wij, de zee, het strand, de blauwe lucht en de priester.

Zo puur, zo liefdevol.
De ring symboliseert, dit speciaal moment in ons leven.

Hartelijk dank Geert Van Hoof en de rest van het team en de vzw/stichting om deze ring terug te vinden en de herinnering levendig te houden aan dit mooie moment in ons leven.