Zwemmen in de Blaarmeersen

Zwemmen in de Blaarmeersen.

Begin September vorig jaar op een heerlijk warme dag besloot ik samen met mijn man en de hond te gaan zwemmen in de Blaarmeersen in Gent.
Mijn man vond het een leuk idee om de stok waar onze hond steeds achteraan zwom mijn richting uit te gooien.
Alleen nam onze hond niet de stok vast maar trok met haar poot mijn ketting met een hangertje van rond mijn hals. Ik kon nog net naar de ketting grijpen maar het hangertje was gezonken naar de bodem. We hebben ons proberen oriënteren en hebben een paar uur geprobeerd met duikbrillen om er naar te duiken om het te vinden maar zonder resultaat.

Gevonden-verloren is bekend in de Blaarmeersen.

Een week of twee later zag mijn man toevallig op tv een reportage van gevonden-verloren die in de Blaarmeersen naar verschillende verloren juwelen hadden gezocht.
Hij stuurde een berichtje via de site en kreeg direct antwoord van Geert en twee weken later werd een eerste poging gedaan om het terug te vinden.
Helaas waren wij net dat weekend niet in de buurt en konden er zelf niet bij zijn. Onze dochter is toen wel langs geweest en samen met foto’s geprobeerd zo goed mogelijk de locatie aan te duiden maar helaas is het toen niet gelukt , vooral ook omdat er heel veel hoge planten waren en die het zoeken heel moeilijk maakten.

Geef nooit op.

In het voorjaar gingen ze een tweede poging wagen als er geen planten meer stonden en wij er konden bij zijn. Op 7 april was het dan zover.
Met veel hoop werd er aan de zoektocht begonnen door Geert en Danny.

Na een uur duiken en toen de eerste luchtfles helemaal leeg was hebben Geert en Danny even een pauze ingelast, samen hebben we toen overlegd nog een kwartier verder te zoeken omdat ze ook nog naar een verloren ring wilden zoeken en ook het zoekgebied een stuk op te schuiven.

Na 25 minuten kwamen Geert en Danny samen terug uit het water en hadden we de hoop opgegeven en er ons al bij neergelegd dat het hangertje verloren was , maar daar dachten Geert en Danny duidelijk anders over… op echt letterlijk de laatste minuut hadden ze het hangertje teruggevonden en kwamen met een brede glimlach uit het water.

Emotionele waarde is met geen goud te betalen.

Het hangertje zelf is niet bijzonder veel waard maar is van een onschatbare emotionele waarde voor mij. Ik heb dit hangertje 20 jaar geleden gekregen van mijn schoonouders en heb dit sindsdien bijna elke gedragen. Precies 1 maand na het overlijden van mijn schoonvader ben ik het kwijtgeraakt en dat heeft mij toen heel veel verdriet gedaan.